Zeven burgemeesters

Intussen heb ik zeven burgemeesters meegemaakt in Tilburg. De legendarische Becht regeerde in een tijd dat Tilburg nog gehoorzaam was. Hij dacht dat de protesten in 1969 op de universiteit, de betogingen tegen de Vietnamoorlog, die tegen zijn afbraakplannen en die tegen de wegen die hij dwars door het Tilburgse centrum wilde trekken, uitingen van verwende kinderen waren die wel over zouden gaan. Quod non.

Van Letschert herinner ik me voornamelijk dat hij de raadsleden verbaal de baas was en een inspraakorgaan opzette dat structureel sterker functioneerde dan inhoudelijk. Hij wenste met ‘de heer’ voorafgaand aan zijn naam vernoemd te worden. Vandaar dat de toen lastige journalisten Toine van Corven en Rutger van Santen een interview met hem plaatsten waarin hij alleen maar Henk werd genoemd. Werd niet gewaardeerd.

Vanaf dat Brokx in de stad kwam, gebeurde er iets. Dat ging aanvankelijk niet van harte, omdat de meegaandheid in politiek Tilburg nog steeds hoogtij vierde. Aanvankelijk werd Gerrit dan ook niet zo gepruimd. Deed hem niets. “Ik ben hier niet gekomen om vrienden te maken,” reageerde hij. Toen hij erin slaagde om in Den Haag voor elkaar te krijgen dat Tilburg extra economisch knooppunt van Nederland werd, kenterde de mening over hem. Hij werkte zich uit de naad voor Tilburg.

Stekelenburg was een allemansvriend die teveel bezigheden buiten de stad had, maar hij werd met al zijn innemendheid immens populair. Ik herinner me een amicaal gesprek met hem in het pissoir -hij stond naast me in de schaamschotten- waarin het leek of we elkaar al jaren kenden, terwijl ik hem nog nooit ontmoet had. Te vroeg gestorven, kreeg hij niet de tijd eventuele verwachtingen waar te maken.

Vreeman had de goeie instelling en was alert om voor de Tilburgse kans te gaan. Jammer genoeg botste hij met Smolders en aanhangers die zich destijds minder prudent uitdrukten dan tegenwoordig. De situatie werd onwerkbaar en om die reden moest hij weg. Jammer, wat Vreeman wilde en wat Smolders wilde lag dichter bij elkaar dan zij misschien zelf dachten.

Zijn opvolger Noordanus was duidelijk hiernaartoe gehaald om met zijn contacten in de bouwwereld de Spoorzone te lijf te gaan. Of hij dat goed heeft gedaan of niet, valt nu nog niet te beoordelen. Hij was ongeschikt als burgemeester door een gebrek aan empathie en daarbij beschadigd door de Vestia-affaire.

En nu is er dan Weterings, Theo, een VVD-er, voor een arbeidersstad, maar wel iemand die in Tilburg geboren is. Ik herinner me hem als een jong raadslid die zijn brutale fractieleider Berry Stok blindelings volgde, hetgeen natuurlijk wel zo hoort als een fractie goed in elkaar steekt. Laten we hopen dat de braafheid die hij uitstraalt zijn daadkracht niet in de weg zal staan. Hij schijnt het op een eerdere post goed gedaan te hebben, dus we mogen best wat verwachten.   

© JACE van de Ven