Noordanus

column door JACE van de Ven

Als columnist ben ik net een politicus: ik doe gewichtig over zaken waar ik weinig vanaf weet en beweer aan de ene kant iets wat ik aan de andere kant weer in het midden laat. In mijn geval komt daar ook nog bij dat ik, net als een politicus, jaren vóór mijn pensioengerechtigde leeftijd met wachtgeld ben gestuurd, en dat ik links en rechts wordt geëerd om dingen die anderen gedaan hebben, maar die ík heb verwoord. Het enige verschil tussen een politicus en mij is, dat ik korzelig murmel en dat een politicus filantropisch grijnst alsof hij u een grote prijs van de Postcodeloterij komt afleveren.
Ach politici; vroeger heetten ze ‘regelaars’ of ‘juiste mannen op de juiste plaats’. Tegenwoordig zijn het mensenmensen of verbinders en over nieuwe kulwoorden denken mannetjesmakers alweer na.

In Tilburg zullen de mooie kwalificaties ons de komende maanden om de oren vliegen, want er moet een nieuwe burgemeester komen. Noordanus, die een op zijn minst ongelukkig verleden met zich meedroeg in de bouw- en huisvestingswereld, -en dat tijdens zijn burgemeesterschap in Tilburg eerder bevestigde dan ongedaan maakte-, wordt door sommigen geëerd omdat hij de misdaad buiten de bouwwereld goed bestreden zou hebben. Prima, ik gun de man alle succes. Maar Tilburg moet nu wel iemand van een ander kaliber. Noordanus was geen mensenmens of verbinder, -kulwoorden schudt een columnist even gratuit uit de mouw als een politicus-, want daarvoor was hij van nature te afstandelijk.
Het is in Tilburg tijd voor een vrouw of een man met een andere etnische achtergrond dan de oorspronkelijk Nederlandse die van heel ver weg komt en liefst van niks weet. Of ik suggesties heb? Philomena Bijlhout misschien, zij was onze kortstzittende staatssecretaris ooit maar zit waarschijnlijk nog wel op wachtgeld. Twee vliegen in één klap. Of Joan Franka die in 2012 met een indianentooi op haar scalp aan het songfestival meedeed. Zij kan de zo gewilde kleurrijke inbreng van minderheden integreren.
En als men dan toch weer voor een man gaat, is het burgemeesterschap van Tilburg misschien iets voor Ton Rombouts, een bijbaantje meer of minder maakt hem niet uit en, ambitieus als ie is, zal hij zijn carrière graag beëindigen in een grotere stad dan die waar hij nu de filantroop speelt.

Enne…, eh, waarom zou ík niet solliciteren? Zoals gezegd zijn columnisten net politici. Daarbij heb ik een groot netwerk; alleen al in de Tilburgse horeca kent iedereen me. Ik ga niet langer korzelig murmelen maar filantropisch grijnzen, ga leren declareren, wietkoten sluiten en voetbalwedstrijden verbieden. Ik heb vrienden in Den Haag, een oud-klasgenoot in Brussel en ben bereid regelmatig enkele weekjes in onze zusterstad Minamiashigara te gaan werklunchen. En werkgelegenheid? Aan mij heeft iedereen de handen vol, maak je geen zorgen. Maar het belangrijkste argument om voor mij te kiezen is dat ik over twee jaar zeventig word: anders dan een jonge kandidaat heb ik maar twee jaar de tijd om brokken te maken.

© 2017 JACE van de Ven